Η συνεργασία των ευρωπαϊκών περιφερειών είναι απαραίτητη για την οικονομική ανάκαμψη.
Η συνεργασία μεταξύ των διαφορετικών ευρωπαϊκών περιοχών είναι απαραίτητη για τον έλεγχο της πανδημίας και την εκ νέου άνοιγμα του τουρισμού με συντονισμένο τρόπο.
Το δίλημμα είναι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για αυτή τη συνεργασία. Ένας στόχος στον οποίο μια ομάδα ερευνητών από πανεπιστήμια Γρανάδα και η Λας Πάλμας ντε Γκραν Κανάρια βάλθηκε να το λύσει.
Κοίταξαν πώς να φτάσουν συμφωνίες μεταξύ ευρωπαϊκών περιφερειών, λαμβάνοντας υπόψη ότι ορισμένοι έχουν μεγάλη εξάρτηση από τον τουρισμό σε σύγκριση με άλλους. Η έρευνα ανέλυσε 312 ευρωπαϊκές περιφέρειες και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν αρκετές προϋποθέσεις που μπορούν να συμβάλουν στην επίτευξη ελάχιστης συνεργασίας μεταξύ των περιφερειών προκειμένου να αποφευχθούν οι κίνδυνοι του COVID-19.
Τονίζουν ότι είναι επιθυμητό οι συμφωνίες να συνάπτονται χωριστά μεταξύ ενός μικρού αριθμού περιφερειών. Επιπλέον, το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές διαφορές στην τουριστική εξάρτηση μεταξύ των περιοχών ευνοεί την επίτευξη υψηλότερων επιπέδων συνεργασίας, σε σύγκριση με το γεγονός ότι όλες οι περιφέρειες έχουν την ίδια τουριστική εξάρτηση.
Αυτή η εργασία, η οποία χρησιμοποίησε μοντέλα κοινωνικής προσομοίωσης βασισμένα στην τεχνητή νοημοσύνη και τη θεωρία των μαθηματικών παιχνιδιών, δημοσιεύτηκε στο διεθνές περιοδικό Scientific Reports, της ομάδας Nature, με τον τίτλο «Ένα δίλημμα συλλογικού κινδύνου για τουριστικούς περιορισμούς στο πλαίσιο του COVID-19».
Η ανάλυση προτείνει ένα μοντέλο που αντιπροσωπεύει το δίλημμα της συνεργασίας ή όχι μεταξύ των περιφερειών.
Η ανάλυση προτείνει ένα μοντέλο που αντιπροσωπεύει το δίλημμα της συνεργασίας ή όχι μεταξύ των περιφερειών και αναλύει τις συνθήκες υπό τις οποίες θα πρέπει να γίνουν οι διαπραγματεύσεις (περιοχές που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό ή όχι), ώστε να συνεργάζονται επαρκώς.
Μια περιοχή «συνεργάζεται» όταν ο τουρισμός είναι κλειστός για να αποφύγει κινδύνους και «δεν συνεργάζεται» εάν η δραστηριότητα δεν κλείσει και συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά.
«Αυτά τα ευρήματα μπορούν να καθοδηγήσουν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να διευκολύνουν τις συμφωνίες μεταξύ των περιφερειών για τη μεγιστοποίηση της ανάκαμψης του τουρισμού».
Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με τη μελέτη, οποιαδήποτε περιοχή θα έμπαινε στον πειρασμό να μην συνεργαστεί εάν όλες οι άλλες συνεργάζονταν, καθώς δεν θα υπήρχε κίνδυνος ανάπτυξης σε αυτήν τη μη συνεργάσιμη περιοχή, επειδή όλες οι άλλες «συμπεριφέρονται καλά» και η πανδημία είναι υπό έλεγχο.
Ωστόσο, εάν όλοι ή οι περισσότεροι από αυτούς υιοθετήσουν αυτή τη στάση, ο κίνδυνος εξάπλωσης του ιού, κατάρρευσης του συστήματος υγείας και της οικονομίας θα ήταν αναπόφευκτος.
Για τους συγγραφείς αυτής της έρευνας, τον Manuel Chica, από το Πανεπιστήμιο της Γρανάδας, και τους Juan María Hernández Guerra και Jacques Bulchand-Gidumal, από το Πανεπιστήμιο του Las Palmas de Gran Canaria, Η απόφαση για την ομαδοποίηση των περιφερειών για τη μεγιστοποίηση της συμφωνίας είναι ένα σχετικό ζήτημα.
Κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης των μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 25 και 26 Φεβρουαρίου 2021, συζητήθηκε λανσάροντας ένα διαβατήριο εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού που θα μπορούσε να καταστήσει δυνατό το ταξίδι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Θα ήταν επίσης ένα πρώτο βήμα προς την ανάκαμψη της αεροπορικής βιομηχανίας, η οποία επίσης καταρρέει.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι πρέπει να υπάρχει συνεργασία μεταξύ κρατών και περιφερειών. Η ιδέα είναι ότι η ίδια μορφή συνεργασίας δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα κράτη και τις περιοχές στην Ευρώπη ή στον κόσμο. Κάποιοι χρειάζονται περισσότερες από αυτές τις συνεργασίες για να αναζωογονήσουν την τουριστική βιομηχανία, για παράδειγμα. Άλλοι χρειάζονται άλλου είδους συνεργασίες. Το σίγουρο είναι ότι μια χώρα που αρνείται να συνεργαστεί με το σκεπτικό ότι βρίσκεται καλά σε απομόνωση, θα καταλήξει σε μια κατεστραμμένη οικονομία και η πανδημία και πάλι δεν θα ξεφύγει.