Φέτος, πάνω από 4 δισεκατομμύρια επιβάτες θα πάρουν το αεροπλάνο και θα απολαύσουν την πτήση προς διαφορετικούς προορισμούς σε όλο τον κόσμο. Οι περισσότεροι θα ταξιδέψουν με Airbus ή Boeing, τους μεγαλύτερους κατασκευαστές εμπορικών και πολιτικών αεροσκαφών.
Ενώ η Boeing, ο παγκόσμιος ηγέτης, έχει παράδοση πάνω από 100 χρόνια στην αεροπορία, η Airbus έγινε πρόσφατα 50 ετών. Για μισό αιώνα, οι δύο κολοσσοί κυριαρχούν στην αγορά εμπορικών αεροσκαφών.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αμερικανικές εταιρείες κυριάρχησαν στην αεροπορική βιομηχανία. Αυτό ήταν μέχρι τη δεκαετία του 60, όταν μια κοινοπραξία ευρωπαίων παραγωγών συγκεντρώθηκε για να αντιμετωπίσει μια πρόκληση. Ονομάστηκε Airbus Industry.
Airbus A300
Στις 29 Μαΐου 1969, στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Παρισιού, υπογράφηκε μια ιστορική συμφωνία μεταξύ του Γάλλου υπουργού Μεταφορών Ζαν Σαμάντ και του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Καρλ Σίλερ.
Η πρόκληση ήταν να κατασκευαστεί ένα αεροσκάφος ευρείας ατράκτου που θα εξοπλιστεί με 2 κινητήρες τζετ. Κάπως έτσι «γεννήθηκε» το Airbus A300, το μοντέλο που ώθησε την Airbus Industrie στους κορυφαίους κατασκευαστές αεροσκαφών.
Το αεροσκάφος A300 συναρμολογήθηκε στην Τουλούζη, αλλά τα εξαρτήματα κατασκευάζονταν σε διάφορα εργοστάσια στην Ευρώπη. Οι κινητήρες εισήχθησαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα φτερά κατασκευάστηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα εξαρτήματα της ουράς κατασκευάστηκαν στην Ισπανία, ενώ τα εξαρτήματα της ατράκτου κατασκευάστηκαν στη Γερμανία.
Το A300 μπορούσε να μεταφέρει έως και 270 επιβάτες σε απόσταση έως και 2200 χιλιομέτρων. Ήταν ένα αεροπλάνο αφιερωμένο σε μικρές και μεσαίες πτήσεις. Και επειδή είχε μόνο 2 κινητήρες, το κόστος λειτουργίας ήταν πολύ χαμηλότερο σε σύγκριση με τα αμερικανικά μοντέλα Lockheed L-1011 TriStar και McDonnell Douglas DC-10, που ήταν εξοπλισμένα με 3 κινητήρες.
Το αεροπλάνο που ώθησε την Airbus Industrie
Ένα άλλο αξιοσημείωτο πλεονέκτημα ήταν το φορτίο. Όντας ένα αεροσκάφος ευρείας ατράκτου, το κύριο κατάστρωμα ήταν υψηλότερο σε σύγκριση με άλλα ανταγωνιστικά αεροσκάφη και ο χώρος φόρτωσης ήταν γενναιόδωρος. Έτσι, το A300 ήταν ένα ευέλικτο αεροσκάφος. Θα μπορούσε να μεταφέρει επιβάτες και εμπορεύματα, αυξάνοντας την επιχειρησιακή κερδοφορία.
Το A300B παρουσιάστηκε στο κοινό στις 28 Σεπτεμβρίου 1972, σε μια κοινή τελετή με ένα άλλο θρυλικό αεροσκάφος - Υπερηχητικό Concorde. Το Airbus A300B πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση τον Οκτώβριο και οι πιλότοι Max Fischl και Bernard Ziegler ήταν υπεύθυνοι. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες δοκίμασαν το θάρρος τους.
Το A300 εισήλθε σε εμπορική υπηρεσία με την Air France το 1974. Αρχικά, οι πωλήσεις ήταν αργές και υπήρχε ο κίνδυνος να εξαφανιστεί η Airbus Industrie από την αγορά. Τα αεροπλάνα με 3 κινητήρες κατείχαν την υπεροχή στην αεροπορία.
Η διάσωση του Airbus ήρθε από την αμερικανική αεροπορική εταιρεία Eastern Airlines. Το 1977 μίσθωσε 4 αεροσκάφη Α300 για 6 μήνες. Έμειναν τόσο ευχαριστημένοι που τα αγόρασαν και παρήγγειλαν άλλα 19 A300.
Έτσι, η Airbus άντεξε σε ταραγμένα νερά. Το 1982 λάνσαρε το μοντέλο A310 και το 1983 κυκλοφόρησε το μοντέλο A300-600. Το Airbus A310 ήταν ένα πιο κοντό μοντέλο από το A300, αλλά με εκτεταμένη εμβέλεια. Θα μπορούσε να μεταφέρει έως και 218 επιβάτες σε διάταξη 2 θέσεων.
Από τα μοντέλα A300 / A310 προήλθαν 2 θρυλικά αεροσκάφη. Το ένα είναι το A300 Zero-G, ένα αεροσκάφος που χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση αστροναυτών. Το δεύτερο είναι το Airbus Beluga, το οποίο κατασκευάστηκε στην πλατφόρμα A300-600T.
Επί του παρόντος, πολλαπλές τεχνολογίες αναπτύσσονται από την Airbus, αλλά όλες βασίζονται στο A300. Εδώ είναι 50 χρόνια και Η Airbus παρέδωσε 12 αεροσκάφη εμπορική μονής ή δύο λωρίδων κυκλοφορίας. Και η ιστορία της Airbus συνεχίζεται!